مدح و ولادت امام مجتبی علیه‌السلام
نـذری کـنـید تا که دمی با خــدا شـویم از این قفس که ساخته شیطان رها شویم باری که روی دوش گرفـتـیـم از گـناه روی زمـین گـذاشـتـه و با صفـا شویم امشب شب در آمدن ماه فـاطـمـه است دیگر بس است باید ازاین خواب پا شویم تا نیمه های ماه دگر صبرهم بس است راهی بیت حـضـرت خـیـرالـنسا شویم بـایــد هــزار ســال عــبــادت کـنـیـم تا از ســائـلان واقــعــی مـجــتـبـی شویم آقــا عـنـایـتـی کن از این تـن در آمـده قــدری تو را صدا زده تا بی ریا شویم قــدری به ما نـگــاه کـن آقـا که تا ابــد گـنـدم فــروش صحن نـگـاه شما شویم امـشـب به یـمـن آمـدنـت دست ما بـده آن باده ای که بر کـرمت مـبـتلا شـویم حُـسـنـت مرا مـقـیــم سـرِ دار می کـند امشب عــلــی ز لعـل تو افطار می کند وقتی تو را ز عــرش فـراتـر گـذاشتند یعنی به روی دست پـیـمـبـر گـذاشتـنـد در راه تو تــمــام خــلائـق نـشـسته اند دل بــرده ای که نام تو دلـبــر گـذاشتند ماهی نبود تا که در این مـاه گــل کـنـد اینجـا تو را به دامـن مـادر گـذاشـتـنـد خورشید را به امر خــدا مثل هدیه ای یک گوشه پیش هـدیه حـیــدر گـذاشتند تا این که حـاجـت دل عــالــم روا شود هـفـت آسمان به پای شما سر گذاشتـند امشب برای شادی زهــرا و مـرتـضی تاجی به روی فرق تو از زر گـذاشتند این افـتـخــار ماست که با مـقــدم شـما ما را در آسـتــان تو نــوکـر گـذاشتـنـد با بودن تو فاطمه حس کرد مادر است یعنی که اولین پسر چـیـز دیـگـر است با مــقــدم تو دیــن خــدا زنــده میـشود مــاه خــدا کــنــار شـمــا زنــده میشود ماه مبارک است در این نیمه های شب با مــقــدم تو حــال دعــا زنــده میشود امشب که فـاطـمـه به تو لبخند میـزنــد شـهــر مدینه غـرق صـفـا زنده میشود آقا خوش آمدی که در این لحظه های خوش سـلـول هـای مُــرده مـا زنــده مـیـشـود امشب تو آمدی و نـبــی گفت با عــلـی یک ضلع از حـدیـث کـسا زنده میشود وقتی شروع نهضت ارباب با شماست با تو حسین و کرب و بلا زنده میشود چـشـمان تو به چشم علی تا که وا شده از آن به بـعــد نام شما مـجـتــبــی شده شـوری میـان سیـنـۀ من پا گرفته است عشقی میان قلب و دلــم جا گرفته است مثل علی ست با نمک است و خدایی است قنداقه ای که حضرت زهرا گرفته است گـویــا دوبــاره مــوقــع افــطــار آمـده با بوسـه ای که از لـبش آقا گرفته است او که کریم خانۀ زهــرا و حـیدر است رونق ز کار و بار مسیـحا گرفته است از سوی جـنـت آمده یا از ســوی خــدا دسته گلی که حضرت موسی گرفته است مـعـمــار گـاهــواره او دست جـبـرئیل یعنی که کارعشق چه بـالا گرفته است یوسف رسیده است به پـابــوسی حـسن مجنون شده است و دامن لیلا گرفته است با چشم خود دل از همه دل ها ربوده است این ارث را ز اُم ابـیـهــا گـرفـتـه است آنقـدر بیت حضرت زهــرا شلـوغ بود یک هفته است نوح نبی جا گرفته است ای بـرکـت هـمـیــشــه افطار ما حـسن خوش آمدی به خـانه صدیـقــه یا حسن از بس که مثل حضرت زهرا منور است مستـنـد اهل خانه به قدری معطر است حیدر ز شوق، محو تماشای روی اوست گفتم که گفت فاطمه، او چیز دیگر است گـفـتـه نـبـی عـقـیـقـه کند زودتر عـلـی آنـقـدر روی دلـبـر نـوزاد محشر است کی گفته است این که حسن مرد جنگ نیست نیزه به دست حضرت فتاح خیبر است گـفـتـنـد نیست آشنــا با فــنــون جـنـگ جنگ جمل رسید همه دیدند حیدر است با ضربه اش چو عایشه را زد به روی خاک دیـدنـد مـسـتـحــق صد الله اکـبـر است وقـت نـمــاز کـنــده شـود از دل زمین بیخود نبوده است که او مست کوثر است درحلم و در عبادت و در سجده های شب هم مثل مرتضی ست وهم چون پیمبراست این را بدان کسی که به تن فخر میکند محشر خدا به خلق حسن فخــر میکند مظـلـوم تـر ز حــیــدر کــرار یا حسن ای نیمه شب به دوش شما بـار یا حسن ای صاحب تمام مکــاتـب، امام عـشق استــاد درس رزم عـلـمــدار یا حـسـن ای قـبـلـه گـاه خلق دو عـالـم بـقـیـع تو ای از دل شـکـسـتـه خـبـردار یا حسن پـیـری زود رس ز چه آمـد ســراغ تو از غصه های کوچه عــزادار یا حسن ای زیر بار تهمت و دشنام بـیـن شهـر ای از تـمـام شهـر طـلـبـکـار یا حـسن آقا شـنـیـده ام که قـدت را شـکـستـه اند وقتی که سوخت آن در و دیوار یا حسن آقا شب ولادت و روضـه حــلال کــن این روضه را زمینه عشق و وصال کن |